Ha Rens,
Dit is alweer de 8e blog in onze serie. We spraken toen af om tot Kerst elke week een blog te schrijven, en daarna om de 2 weken. Wat zullen we doen? Wat zouden onze lezers ervan vinden? Graag jullie reacties, lezers!
Je had het vorige week over de vicieuze cirkel van vertrouwen, en of dat wel een vicieuze cirkel is. Voor mij niet, zeker geen kip-ei-kwestie. Ik heb zelf de overtuiging, en ben daar erg aan gehecht, dat het begint met vertrouwen geven. Mensen die zich vertrouwd weten zullen minder geneigd zijn de boel te bedonderen. En omgekeerd geldt ook: mensen die zich gecontroleerd weten gaan -bij wijze van sport- op zoek naar de mazen in het net. Dus ben ik voor heldere kaders waarbinnen mensen bewegingsruimte hebben. Zo hebben we jullie opgevoed, ging best goed en het resultaat is zeker bemoedigend te noemen: een samengesteld gezin met 6 inmiddels volwassen kinderen, die allemaal een diploma in het hoger onderwijs hebben (HBO of WO), allemaal een baan die daarbij past, allemaal een fijne partner. Wij, ouders en stiefouders, mogen ons daarmee gelukkig prijzen, en dat doen we dan ook. Het was weer ouderwets genieten met de feestdagen.
Vertrouwen is overigens ook een welbegrepen zakelijk eigenbelang. Een grappig voorbeeld daarvan is dat bedrijven als Interpolis en Albert Heijn er wel bij varen, bij dat vertrouwen. Bij Interpolis geen bonnetjes nodig, en de fraude nam af. Albert Heijn voerde de zelfscanner in en de omzet in die karretjes steeg: mensen scannen liever iets twee keer dan dat ze betrapt worden bij een steekproef. In ons huis, onze B&B in Frankrijk hebben we geen verbodsbordjes, dat willen we niet. Effect is dat gasten zich thuisvoelen en zich zelden of nooit misdragen. Na 2000 gasten nog steeds geen spijt van die keuze.
Dat van kaders en vertrouwen past bij me, ik ben maar een matige manager. Ik hou erg van de gedachte dat mensen zelf heel goed weten wat goed voor ze is, en wat niet. En rekening eillen houden met anderen. Van jongs af aan. Vandaar mijn voorkeur voor dat actieonderzoek, zoals ik al zei. Niks vaag hoor, duidelijke kaders en structuur en daarbinnen alle ruimte voor verstandige mensen. Past best goed bij je, denk ik. Maar eens uitproberen?
Hoe krijgen we dat generatiedingetje er nu in? Het idee begon met jouw vraag of we nou erg verschillend tegen dingen in leven en werk zouden aankijken. Tot nu toe valt het nog best mee, vind ik. Volgens één van de vele indelingen hoor ik bij Generatie X en jij (nog net) bij Generatie Y. Tussen jou en mij zat nog de pragmatische generatie, ofwel de Patatgeneratie.
X (ik), ook wel genoemd Generatie Nix en Verloren Generatie. Ik was jong tijdens economisch verval en jeugdwerkloosheid en onze kenmerken zijn praktisch, zelfredzaam, no-nonsense mentaliteit. Y (jij), ook wel genoemd millennial, prestatiegeneratie, generatie Einstein, achterbankgeneratie, PeterPan generatie. Je was jong tijdens het informatietijdperk en de dreiging van terroristische aanslagen. Je bent authentiek, zelfverzekerd, actief op internet, en je hebt meegekregen dat alles mogelijk is.
Ik herken me wel in praktisch en zelfredzaam, voel me geenszins verloren, laat staan Nix. Wat vind jij van deze indeling en de kernmerken die op jou slaan? Prestatie en achterbank kan ik wel plaatsen bij je. Peter Pan? Dat staat voor nooit volwassen worden. Herken ik niet, jij?