Ha Char,
Vanaf dat ik vorige week je blog las ben ik natuurlijk gaan nadenken over mijn kernwaarden. Hoe langer ik erover nadenk hoe minder scherp ik het eigenlijk heb. Natuurlijk weet ik wat ik ‘waardevol’ vind en wat voor mij ‘normaal’ is. En daarmee ben ik al een heel eind richting mijn kernwaarden. Probleem zit echter in het kiezen. Less is more! Niet voor niets zijn de kernwaarden van de organisaties die jij koos kort en krachtig, zodat het goed te onthouden is. Het zal je niet verbazen dat ik ze allemaal herkende (een beetje van mezelf en een beetje van Google). Een fijne trip down memory lane.
Als ik dan toch zou moeten kiezen dan kom ik uit bij een tweetal elementen die voor mij belangrijk zijn. Ten eerste; doe wat je zegt en zeg wat je doet, of om het populair te zeggen: ‘talk the talk, walk the walk’. Hierin zit een hele hoop van mij. Zowel positieve dingen (loyaal, punctueel, direct) als de meer negatieve dingen (te loyaal, te punctueel en te direct). Een tweede kernwaarde is dat ik geloof in dat het leven, in principe, maakbaar is voor ieder individu. Een persoon die zich gedraagt alsof het leven hem/haar overkomt vind ik erg lastig om mee om te gaan. Gekscherend; iemand die ergens zijn fiets parkeert, naar binnen loopt, achter zijn/haar bureau gaat zitten. Dat diegene vervolgens acht uur later waar naar buiten loopt en dat hem of haar van alles is ‘overkomen’. Vervolgens komt hij/zij thuis en noemt hij en dit hele gebeuren samengevat: werk. Natuurlijk is dit overdreven, maar je hebt wel een idee wat ik bedoel, toch?
Zijn in mijn kernwaarden nog wat genetische dingen geslopen die jij bij jezelf (her)kent?
Leuke reacties kreeg ik zowel off- en online over kernwaarden en het (gebrek aan) nut ervan. Al pratende met een aantal mensen kwam het thema hiërarchie ter sprake. Nog zoiets waar ik regelmatig over nadenk en in mijn werk tegenkom.
Over vroeger was alles beter gesproken: ver voor de eeuwwisseling was het gebruikelijk dat de afdelingschef op een plateau op de werkvloer zat. Letterlijk en figuurlijk verheven boven de rest. Nog steeds is in veel organisaties de bovenste verdieping, of, de hoogst beschikbare verdieping gereserveerd voor de directie of (senior) management van een bedrijf. De ivoren toren, hoog in de boom; enfin je kent het wel.
Ik denk dat de tijd dat we onze toegevoegde waarde afmaten aan de positie in de pikorde ver achter ons ligt. Sterker nog; voor mijn generatie speelt hiërarchie überhaupt nauwelijks een rol van betekenis. ‘Wij’ kijken toch vooral naar wat je daadwerkelijke toegevoegde waarde is. De afstand tussen het management en, oneerbiedig, werkvloer wordt hierdoor steeds kleiner (en terecht!). Om die reden ben ik al langer bezig om mijn omgeving aan te leren dat zogenaamde ‘medewerkers’ gewoon collega’s zijn en je ze ook zo mag noemen.
Of zegt mijn weerstand tegen het woord ‘medewerkers’ nou meer over mijzelf… Wat vind jij de pros & cons aan strakke hiërarchische verhoudingen of juist het loslaten ervan?
Tot volgende week!
Hé lieve allebei, dank voor deze uitwisseling. Ik herken jullie allebei in jullie eigen schrijfsels. Ik vind de wederzijdse vragen ook mooi en reis gelijk een beetje mee. Is het leven of individu maakbaar bijvoorbeeld. Uit de positieve psychologie en de gelukswetenschappen is bekend dat we voor 8% ons eigen geluk kunnen bepalen. Met een range van +/-2. Meer dan 50% hangt af van waar je geboren bent en nog een forse 30% van je genetisch materiaal: maak je überhaupt de juiste stofjes aan. Maar dat is de wetenschap. Voor mij geldt dat we in het klein keuzes kunnen maken. Keuzes die ons dichter of verderweg brengen van onze kernwaarden. Als meneer Trump een mexicanenmuur wil bouwen is dat een individuele keuze voor afgescheidenheid en niet voor liefde of eenheid of verbinding. Maar in het groot? Volgens mij heeft het leven dan zijn eigen verloop en zijn eigen bewegingen. En zijn wij het die voorbijgaan en niet de tijd…. dikke kus, erica
Ha lieve Erica, dank je wel voor je reactie, leuk! In het klein keuzes maken, daar hou ik van. In die zin zijn de keuzes van Trump ook klein toch? Ik noemde al het boek dat ik aan t lezen ben, Geen Idee van Jan Warnsdorf, waarin op dit punt van ‘de filosofie van het boerenverstand’ veel perspectief geboden wordt. Vast heel interessant voor je.