Senior,
De parallel die je trekt van onvoorspelbaar naar een leider die vaak bijstuurt zie ik toch echt anders. Want de voorspelbaarheid van vaak iets anders willen, maakt juist voorspelbaar. Een baas die op maandag rechts wil en op dinsdag links en juist dat consequent doet is op zijn manier voorspelbaar en daarmee voor zijn ondergeschikten te vertrouwen. Een baas die dat juist altijd doet en dan opeens koersvast wordt is daarentegen weer niet voorspelbaar en daarmee onbetrouwbaar. Het creëren van patronen en voorspelbaarheid maakt dat vertrouwen groeit.
Haha! Het programmaboekje. Goede herinneringen aan. Voor de niet-inner-circle lezer wellicht iets onbekends. Toen ik nog een Rensje was (<10 jaar) gingen wij regelmatig kamperen. Ik was, ook toen, altijd graag op de hoogte van de dagelijkse gang van zaken. Toen ik daar voor de zoveelste keer naar vroeg volgde de zin “het programmaboekje ligt linksvoor in de tent”. Natuurlijk was er geen programmaboekje, maar sindsdien een gevleugelde uitspraak als het gaat om mijn behoefte aan (enige vorm van) structuur. Nog steeds herkenbaar; ik houd erg van koken, maar dan wel volgens een recept. Iets in de oven schuiven zonder te weten hoelang het erin moet? Brrrrr.. niks voor mij. Verrassingen daarentegen vind ik erg leuk dus dat hebben we dan weer gemeen, jij en ik.
Het vermogen tot verduren van niet weten, ofwel, negative capability, had ik nog nooit van gehoord. Ook niet van actieonderzoek trouwens. Mijn eerste gevoel zegt: niks voor mij. Te vaag, te onbekend en vooral te spannend. Aan de andere kant merk ik, zeker de laatste 2 jaar, dat ik steeds beter los kan laten, mits ik voldoende vertrouwen voel in de mensen aan wie ik dingen toevertrouw. Vermoedelijk beweeg ik daarmee in een vicieuze cirkel, want begint het met dat ik vertrouwen voel of begint het met dat ik vertrouwen geef en daarna vertrouwen terugkrijg?
Mensen met een vergelijkbaar waardensysteem (noem het kleurtjes, drijfveren of iets anders) hebben de neiging elkaar snel(ler) te mogen en elkaar te vertrouwen. De uitdaging zit hem dan ook juist in het toelaten van mensen die juist totaal anders in het leven staan. Als het je dan lukt om de inhoud los te laten en op het proces te sturen vind ik je een leider (niet te verwarren met manager of leidinggevende overigens). Zo vlak voor de kerstdagen een mooie uitnodiging aan de lezer om juist diegene in de familie of vriendengroep op te zoeken die wat verder van je afstaat en met oprechte interesse een gesprek aan te gaan.
Als je in Frankrijk met gasten aan tafel zit, of in Nederland met mensen aan het werk bent kom je ook mensen tegen die anders zijn. Andere culturen, normen, waarden, gedragingen etcetera.
Hoe ga jij daarmee om? Heb je recent nog ontmoetingen gehad waar ik (en onze lezers) wat van kunnen leren?
Tot volgende week!